Özledim

Açtıkça kırılan kalemimi,
Kokulu silgimi,
Kırılmasın diye kenarına ataç taktığım defterimi,
Yırtılmasın diye kapağını renkli yüzlerle kapladığım kitaplarımı,
Bebeğimi ayağımda salladığım günlerimi,
Aslında ben çocukluğumu,
Aslında kendimi özledim.

Herkesi ciddiye alan,
Hâlâ her sözü gerçek sanan,
Yanılan, aldanan,
Kırılan,
Kırıldıkça kendinden bile kaçan
Masum yanımı,
Aslında ben çocukluğumu,
Aslında ben kendimi özledim.

“Mini mini bir kuş” şarkısını hiç duymayacaktım.
Pencereme konan kuşu içeriye almayacaktım.
Pır pır ettikçe benim sanmayacaktım.
Ellerim boş kalmayacaktı.
Neşeyle söylediğim şarkıları,
Keyifle dinlediğim masalları,
Aslında ben çocukluğumu,
Aslında ben kendimi özledim.