Bizi, kaç ana doğurdu?
Anacıl soyun ilk anasını bilen var mı?
Kaç ana doyurdu açlığımızı?
Ninnilerimizin,
ağıtlarımızın,
adsız, adanmış ozanları kim?
Mahlaslarını bilen var mı…?
…
Ben, bilmezdim gelmeyi…
Tanımlanmamış bir zamanın,
varılmamış bir mekânın içinden,
göbek bağımın ipinden tuttun,
sen çağırdın beni…
Kendi ritmiyle devinen bir zamana,
ayak basınca kucaklayan bir mekâna,
ait kıldın beni…
Geçtim, her vaktin sınak taşından.
Okuyorum,
çağrındaki anacıl ezberi…
…
Her yürekte yurt tutmaz acılar
Kıymetinin bilindiği yeri arar
Tekâmül etmiş her büyük sevinç
Ağrılı yüreklerden doğar…
Acılar, anacıldır…
…
Savaş öyküleriyle dolu tarih sayfaları
Mağlup ve muzaffer öyküler
Kan sıçramamış bayrak yok…
Anaların beyaz tülbendi
nice kan, nice kıyım durdurmuştur…
Hayat suyunun gözeleri, anacıl yüreklerde huzur bulmuştur…
Barış, anacıldır…
…
Fosilde, zamanın gerdanına tutunmuş bildirge
Kil tablette, göğe ünleyen ses
Tarihin, alıp verdiği nefes
Anacıldır…
…
Kucaklar her varlığı, gecenin lacivert batını
Mumlarını yakar, uzak-yakın
Zerrecik bir can dahi fenersiz kalmasın diye…
Yıldız, yıldızla söyleşir
Varlık, varlığa göç eder
Uydular, ana kütleye tutunur
Dağılır, toplanır zaman
Ay ışır, güneş doğar, gecenin şakağından…
Gece, anacıldır…
…
Kuytusunda, yeni bir hayat müjdelemek
Canından, can bölüşmek
Bir düşü, vücuda getirmek
Ezel ve ebet arasındaki ilmek
Anacıldır…
…
Bir yurt tutundu denizlerin kıyısına
Limanları, mahir kaptanların evi olan bir yurt
Göğsünden emzirdi, bin bereket nehirleri
Nehirlerin yolları uzun, alınları terli
Denizler kucaklar, nehirleri…
Uzat çakmağını ardıl zaman!
Yak! Neyi yakacaksan?!
Sendeki hibrit ateş, tutuşturamaz ocağımızı!
Yüreğimizdeki köz,
harlanmak için,
bekler fırtınamızı…
Fırtınamız, anacıldır…