581
Karlar yağarken üzerime
Duvar dibi kuru çeşme, döşek….
Karton kutulardır yorganım,
Köyümdür, tahtadan evimdir düşümde
Babamdır, kimsesizliğidir yüreğime dokunan
Mavi palto rengine düşerken lapa lapa beyaz
Bu yeni yıl gecesinde katildir kader
Sevgilimin kapısıdır duvar ötesinde
Dilerim , çalamam gururu aradan kaldırıp
Babamdır, kimsesizliğidir yüreğime dokunan
Ne ilktir , ne sondur bu içli üşüyüş
Bakamam kardeş gözlerine
Uyanamam sıcak anne bakışlarına
Dilerim ölümü, varlığı aradan kaldırıp
Babamdır, kimsesizliğidir yüreğime dokunan
İndikçe gecenin gökyüzü üzerime
Ağladıkça, kanadıkça gönlümün içi
Bedenimdir bir umut yaşayan
Bezden penceremdir, evimdir sevincim
Babamdır, kimsesizliğidir yüreğime dokunan
1 Yorum
Harika
Bu şiirinizde duygusal bir yolculuğa çıktım ve içsel dünyanızın derinliklerine dokundum. Karların yağışıyla başlayan bu yolculuk, özlem, kaderin cilvesi ve içsel çatışmalarla dolu bir deneyimi yansıtıyor. Babanın ve kimsesizliğin yüreğinize dokunduğu her dizede hissediliyor. Ölüm ile yaşam arasındaki çatışma ve umut, şiirinizde güçlü bir şekilde işlenmiş.
Bezen pencerem ve sevinçli ev gibi semboller, içsel düşüncelerinizi zenginleştiriyor ve okuyucuya derinlik katıyor. Bu şiir, duygusal yoğunluğu ve içsel keşfiyle etkileyici bir eser olarak ön plana çıkıyor.
Duygularınızı bu güzel şiirle ifade ettiğiniz için teşekkür ederim. Sizden daha fazla eserler okuma umuduyla.